Bir zamanlar Düzce'nin Şaguç köyünde (Aydınpınar) şimdiki Shapsugh lehçesi değil,daha çok Abzegh lehçesi konuşuluyordu. Köy camisi için bir Shapsugh imam tutulmuştu. Camide farz namazı için kamet getirilmesi gerekiyordu. Köyden bir Abzegh müezzinlik için ayağa fırlayıp "Allah-ü Ekber, Allah-ü Ekber" diye okunması gereken kameti "Allah-ü Eçber, Allah-ü Eçber" diye okumaya başladı. Abzegh dilinde, Arapça ve Shapsughca'da olduğu gibi "k" (ke) sesi yoktur, bu nedenle müezzin bu sesi söyleyemiyor, telaffuz edemiyor,r1;ker1; sesi yerine "çe" diyordu. Bunu duyan Shapsugh imam fena halde bozuldu:
- Yeter. Soysuz. Utanmaz seni. Sen Tanrıyı Abzegh mi sandın, dedi.
- Sen de o Tanrır17;nın Abzeghce bilmediğini mi sandın, diyerek müezzin de sert bir karşılık verdi.
Neyse araya girilerek başka birinin kamet getirdiği ve böylece ortalığın yatıştırıldığı anlatılır.
- Yeter. Soysuz. Utanmaz seni. Sen Tanrıyı Abzegh mi sandın, dedi.
- Sen de o Tanrır17;nın Abzeghce bilmediğini mi sandın, diyerek müezzin de sert bir karşılık verdi.
Neyse araya girilerek başka birinin kamet getirdiği ve böylece ortalığın yatıştırıldığı anlatılır.